Jan Ziemski

Podczas wojny uczył się w Wolnej Szkole Malarstwa i Rysunku Janiny Miłosiowej w Lublinie (ukończył ją w 1946 roku pod zmienioną nazwą: Przemysłowego Liceum Sztuk Pięknych). Następnie był studentem medycyny na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (niecałe dwa lata) oraz historii sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (studia nieukończone). W 1952 roku został członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków (wcześniej był nim w latach 1944-45).

Artysta poszukiwał różnorodnych form artystycznego wyrazu. W jego twórczości znaleźć można kompozycje metaforyczne, abstrakcyjne (inspirowane m. in. kosmosem) czy „formury” – tworzone w gipsie reliefy. Wzbogacał strukturę dzieła sztuki, stosował grubą warstwę farby, umieszczał elementy zewnętrzne, przykładowo kamienie. W połowie lat 60. zajął się zagadnieniami wizualizacji przestrzeni, złudzeniami optycznymi i formami geometrycznymi. W dojrzałym okresie swojej działalności artystycznej mocno ograniczył kolorystykę, w konsekwencji skupiając się na czerni i bieli.

Uczestniczył m. in. w takich wydarzeniach jak Plenery Koszalińskie w Osiekach czy Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. Artysta brał udział w wystawach grupy Zamek, Festiwalach Sztuk Pięknych w Warszawie czy ekspozycjach „Porównania”, organizowanych w Sopocie.

Jan Ziemski został wyróżniony przykładowo Nagrodami Ministra Kultury i Sztuki (1966 i 1977 rok). Należał do Towarzystwa Miłośników Astronomii, interesował się również filozofią i matematyką.