Tadeusz Łakomski

Studiował na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, którą ukończył w roku 1938. Jego profesorami byli Fryderyk Pautsch i Wojciech Weiss. Swoją wiedzę uzupełniał także w Paryżu.

Do jego twórczości zalicza się malarstwo ścienne i sztalugowe, rysunek, grafikę książkową i karykaturę (w tej dziedzinie zadebiutował w roku 1958 w czasopiśmie „Życie literackie”, tworzył satyryczne portrety m. in. Władysława Hasiora, Tadeusza Kantora czy Jerzego Nowosielskiego). Początkowo w jego malarstwie widać inspiracje koloryzmem. W latach 50. w twórczości artysty pojawiają się silnie geometryzowane konstrukcje malarskie o przenikających się płaszczyznach. Jego dzieła charakteryzuje prostota formy oraz płaszczyzny skontrastowane walorowo i fakturowo.

W trakcie II wojny światowej przebywał w obozie jenieckim w Görlitz w Niemczech. Projektował wówczas kukiełki i pisał teksty do szopki obozowej.

Artysta pracował jako pedagog. Wykładał malarstwo i rysunek w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie. Prowadził zajęcia także na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

Uczestniczył w licznych wystawach krajowych (m. in. w Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki i Festiwalu Malarstwa Współczesnego) oraz zagranicznych (np. w Pekinie, Pradze czy Bolonii). Jego prace wzbogacały Muzeum Narodowe w Warszawie, Poznaniu, a także zbiory Ministerstwa Kultury i Sztuki.