Portret Józefa Januszkowskiego
Wymiar
63 x 48 cm w świetle ramy
Technika
pastel/tektura
Sygnatura
sygn. i dat. p. g.: "Ign Witkiewicz / 1930 / IV / (T.E)"
Datowanie
1930
Sześcioletni Józik sportretowany w kwietniu 1930 roku był synem znanego zakopiańskiego lekarza Aleksandra Januszkowskiego. Józef był taternikiem, przewodnikiem tatrzańskim, zasłużonym w wyznaczaniu nowych szlaków wspinaczkowych. Pracował w Tatrzańskim Ochotniczym Pogotowiu Ratunkowym, uprawiał narciarstwo wysokogórskie. Zmarł tragicznie w wieku zaledwie 43 lat.
„Portret Józefa Januszkowskiego” zalicza się do typowych wizerunków dziecięcych malowanych przez artystę. Anna Żakiewicz charakteryzowała: „przeważnie portretował je frontalnie, za stołem, na którym stawiał talerz z owocami […]”. Ugrzeczniona postać chłopca, zwraca uwagę nietypową dla wieku powagą i zamyślonym spojrzeniem. Piękny portret należy do typu E. W kategoryzacji, będącej częścią regulaminu Firmy Portretowej Witkacego, oznacza on: „dowolną interpretacje psychologiczną, według intuicji firmy”. Przy czym artysta podkreślał: „Typ E nie zawsze możliwy do wykonania”. Osobna kategoria – typ dziecinny (B+E) to „wykonanie więcej szkicowe”.
W 1930 roku Stanisław Ignacy Witkiewicz namalował również Aleksandra Januszkowskiego (skatalogowany w książce Ireny Jakimowicz, Anny Żakiewicz „Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885-1939”).
Opis obiektu
Dodatkowy opis
Podobne w tej kategorii
Wymiar
63 x 48 cm w świetle ramy
Technika
pastel/tektura
Sygnatura
sygn. i dat. p. g.: "Ign Witkiewicz / 1930 / IV / (T.E)"
Datowanie
1930
Dodatkowe informacje
na odwrocie pieczątka wystawowa: "EKSPONOWANY NA WYSTAWIE / „Stanisław Ignacy Witkiewicz – twarze” / zorganizowanej przez Muzeum Tatrzańskie / ZAKOPANE, Koziniec 8 / w ramach obchodów 100-lecia urodzin artysty / pod patronatem UNESCO / w terminie 1985 – VI – IX / Komisarz wystawy M. Nodzyńska"
Sześcioletni Józik sportretowany w kwietniu 1930 roku był synem znanego zakopiańskiego lekarza Aleksandra Januszkowskiego. Józef był taternikiem, przewodnikiem tatrzańskim, zasłużonym w wyznaczaniu nowych szlaków wspinaczkowych. Pracował w Tatrzańskim Ochotniczym Pogotowiu Ratunkowym, uprawiał narciarstwo wysokogórskie. Zmarł tragicznie w wieku zaledwie 43 lat.
„Portret Józefa Januszkowskiego” zalicza się do typowych wizerunków dziecięcych malowanych przez artystę. Anna Żakiewicz charakteryzowała: „przeważnie portretował je frontalnie, za stołem, na którym stawiał talerz z owocami […]”. Ugrzeczniona postać chłopca, zwraca uwagę nietypową dla wieku powagą i zamyślonym spojrzeniem. Piękny portret należy do typu E. W kategoryzacji, będącej częścią regulaminu Firmy Portretowej Witkacego, oznacza on: „dowolną interpretacje psychologiczną, według intuicji firmy”. Przy czym artysta podkreślał: „Typ E nie zawsze możliwy do wykonania”. Osobna kategoria – typ dziecinny (B+E) to „wykonanie więcej szkicowe”.
W 1930 roku Stanisław Ignacy Witkiewicz namalował również Aleksandra Januszkowskiego (skatalogowany w książce Ireny Jakimowicz, Anny Żakiewicz „Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885-1939”).